Kalevet (Rabies)

Net als in Buried begint het beeld op zwart, maar horen we van alles. Twee stemmen dit keer. Ook nu brengt een aansteker uitkomst. Een man en een vrouw. Een probleemsituatie. Er wordt nauwelijks iets duidelijk, maar de spanning en interesse is gewekt, als de filmtitel in beeld verschijnt.

Daarna worden meerdere personages geïntroduceerd. Een groepje jongelui op weg naar de tennisbaan, een (soort) boswachter en zijn vriendin, twee politieagenten, een moordenaar... Je leert ze kennen voordat duidelijk gaat worden wat hun rol is in het verhaal met het stel uit de proloog. Groepen splitsen op, vormen nieuwe groepen en verhaallijnen zetten zich uit. Stukje bij beetje krijg je info, ontwikkelen zich benarde situaties en confrontaties en merk je dat dit laatste eigenlijk de focus van de film is.

Er zijn inventieve vondsten en de verschillende verhaallijnen kennen ieder hun opbouw naar een climax, met zeer verrassende resultaten. Het is fijn dat een aantal clichés wordt vermeden, waardoor de film realistischer en dus spannender wordt. Ook het fantasievolle gebruik van de camera geeft het uitgemolken thema van ellende in een bos extra cachet.

Hoewel ik iets meer vuurwerk (in plaats van een op zich zeer grappige scène) had verwacht aan het einde en er één losse draad blijft hangen, was het genieten geblazen bij deze Israëlische lekkernij.  

Moraal van dit verhaal? Lang leve de GPS.