Film gebaseerd op ware blablabla…
Wat ga je doen als je in Australië woont en je wilt een
leuke vakantie? Naar Ainsley Crocodile Adventure Parc, waar je die oerbeesten
kunt voeren en leuke kiekjes maakt in de bek van een nepkrok. Dat doen de
zwangere Grace, haar man Adam en haar zus Lee dan ook. Maar ze willen meer,
namelijk minder toeristisch en meer afgelegen de rivier op met Jim van de Blackwater
Barry River Tour. Zo gezegd zo gedaan. Bootje, rivier, vissen, mangrove,
krokodil, bootje om, zwemmen voor je leven, boom in. De drie hebben ‘geluk’,
Jim minder.
En dan? Wachten op de cavalerie die misschien nooit gaat
komen omdat niemand weet dat ze hier zitten? Het omgeslagen bootje proberen te
bereiken en er als een gek vandoor gaan? Door de bomen klimmen naar land of een
betere plek om gevonden te worden? Het is een dilemma waar in eerste instantie
niet zo veel actie op wordt ondernomen, om dan toch te kiezen voor veel boom
geklauter, waarbij de spanning het enorm af laat weten. Boring!
Het gevaar zit in het water, waar na drie kwartier dan toch
nog in wordt gestapt om de boot optie uit te proberen, waarmee de spanning
ietsje stijgt. Probleem is echter dat er (nog) maar drie mensen opgegeten
kunnen worden, waarvan er waarschijnlijk eentje het zal overleven. Dat zou twee
doden uitgesmeerd over nog eens drie kwartier worden. Op zich hoeft dit geen probleem
te zijn, als er iets meer verhaal was, interessante dialogen of slimme
vondsten. Helaas, niets van dat alles. Het verhaal blijft steken in de bomen,
de dialogen werken soms zelf op de lachspieren (als Adam is overleden zegt Lee
tegen Grace dat het misschien gepast is om dag te zeggen, waarop ze ‘dag’ zegt)
en als de slimste vondst een oplossing voor het probleem is dat ik direct in
het begin van de film al opmerkte als oplossing voor het probleem houdt het
voor mij een beetje op.
Als je dan toch kiest voor een Australische krokodillen film
uit 2007, kies dan voor het veel betere Rogue.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten